Dewa Ruci

Dewa Ruci

Surya wis ameh ngancik dhuwuring sirah pas. Panase jumedhet. Ngeterake Bratasena panenggaking Pandawa ing awang-awange. Atine keranta-ranta yen kelingan Prabu Pandu lan Madrim wong tuwane, kepeksa njegur Kawah Candradimuka. Nek urip  mangkono kuwi ya ora adil. Bratasena emoh yen bakale mung ngono kuwi.

Tindak tanduke sawijining Kadang Bayu iki diematake dening Begawan Drona, gurune. Kaya-kaya kepengin weruh wae kang dirasakake dening muride kang kinasih kuwi. Nek jaman saiki jenenge ya kepo.

 “Eee.. aja mupus, Ngger. Yen pancen kowe ora gelem kaya mangkono, kowe amung prelu nyembadani sarate.”

“Apa kui sarate Bapa Guru?”

“Kowe kudu goleki Kayu Gung Susuhing Angin ing Gunung Candramuka.”

Sengkuni sing wiwit mau setya ngrungokake pacelathone Bratasena lan Drona lagi nandang bingung. Sengkuni rumangsa reti yen Drona kuwi kadhawuh dening Prabu Duryodana kanggo nglorotake Bima, la niki kok malah kosok balene? Bingung sansaya bingung. Daripada tambah bingung prayogane ya ditakoki langsung wae.

 “Kakang, sampeyan menika rak dipundhawuhi Prabu Duryodana kangge nglorotake Bratasena? Hla iki kok? Jajal, endi buktine?”

“Hlo, hla nek sampeyan ngertos, wau rak sampun kula lorotaken? Dakkon golek Kayu Gung Susuhing Angin. Mangka niku boten genah wujude apa, tegese apa. Tur maneh panggonane kuwi gawat klawan angker.”

Sengkuni bingung maneh. Bathuke mengkeret, celilang-celileng matane kedhep-kedhep. Raine ngowoh karo mikir. Ora percaya marang kakange banjur ngetutake. Arep dibukteake.

Mikir-mikir yen ngetutake dhewekan bakal dadi bebayan agung. Bisa-bisa mati saiki-saiki. Mangka nalika arep nglacak lakune Bratasena, Sengkuni golek bala, nuli ndhawuhi Dursasana kareben nglumpukake Bala Kurawa.

Ing Candramuka, Bratasena kepethuk raseksa cacahe loro. Jenenge Rukmuka lan Rukmakala. Ana perange sadhela, dumadakan raseksa loro kuwi alih wujud dadi Bathara Bayu lan Bathara Indra. Bratasena ora kaget sanajan mung sathithik. Dewa mau ngaturake maturnuwun sanget marang Bratasena amarga sampun mbebasake saka sumpahing Bathara Guru. Minangka tandha panarima, dheweke diwenehi Mustika Manik Candrama awujud sesupe sing dayane bisa ngambah telenging samudra. Sawise dienggo dening Bratasena, cemlorot kaya lintang wanci bengi cahyane saka drijine Bratasena. Saya nambah kakuwatane Bratasena.

 “Indra kakekku, yen mengkono, aku arep takon bab apa iku kayu gung susuhing angin kang wis kadhawuhake goleki dening guruku, Drona?”

 “Bratasena, yen kowe pengin weruh, Kayu kuwi tegese karep, Gung kuwi tegese gedhe, lan Susuhing Angin kuwi tegese telenging napas. Mengkono kuwi artine, kekarepan sing gedhe bisa kasembadan, nanging kudu sinatan aringing napas, weninging cipta, meneping panca ndriya, sumelehing rasa. Nanging sanadyan mangkono mau apa sira wis ngrasa marem?”

Bingung rada bingung. Durung marem olehe entuk wangsulan mangkono, Bratasena banjur dikon bali nemoni Drona maneh kanggo njaluk wedharan, amarga medharake bab mau dudu kwajibane Bathara Guru lan Bathara Indra.

Ing Hastina, Sajak Juragan, Drona lungguh sinambi nyingkrangake sikile. Ngadem saka panasing surya kang wis meh kaya neraka wae. Saka kadohan ana lakune wong sing gagah, tur awake gedhe dadi katon jelas yen kuwi Bratasena.

Tekan Hastina banjur cerita kadadeyan mau. Nuli takon maneh bab ilmu kasampuranan. Drona ndhawuhi golek Tirta pawitra ing Samudra Minangkalbu.

Ora sempet mangan ngombe, Bratasena pamit maneh ganti tumuju Samudra Minangkalbu sing luwih bebaya tinimbang Gunug Candramuka. Sadurunge lunga menyang samudra, luwih dhisik Bratasena nemoni biyunge, Dewi Kunthi. Gambarane anak kang bekti marang wong tuwane. Pangestu saka wong tuwa kuwi luwih-luwih saka dedonga lan panjalukan kanthi ngibadah sregep. Kekarepane biyunge, ngalang-alangi Bratasena sing arep manjing telenging samudra.

Bratasena nggeblas lunga menyang papane Tirta Pawitra. Prabu Kunthi meneng bae. Mbrebes mili anggone delok lungane. Saka mburi geger kang meger-meger katon sansaya adoh lakune. Luhe Prabu Kunthi dleweran. Amung bisa dedonga.

Bratasena wis mangkat. Anoman, weruh lakune Bratasena. Banjur ndhawuhi para kadang Bayu, yaiku Maenaka, Jajag Wreka, lan Gajah Setubanda kanggo mambengi lakune Bratasena. Nanging ora bisa nandingi.

Lakune Bratasena wis tekan pinggiring Samudra. Byuurr swarane banyu samudra nalika dijeguri Bratasena. Awake katerak ombak. Montang-manting. Nanging dheweke duwe sesupe Mustika Manik Candrama, samudra sanalika dadi anteng banyune.

Sajroning Samudra Bratasena ketemu ula sing gedhene sakbongkote wit tal. Langsung nyaut awake Bratasena. Ula mau arane Nagaraja. Dheweke nyakoti Bratasena. Diuncalna sakadoh-adohe.

Awake Nagaraja ketaman kuku Pancanaka nuli ilang saka pandeleng. Bratasena kaget, amarga ketemu karo bocah cilik sing rupane memper dheweke. Yaiku Dewa Ruci.

“Ana perlu apa kowe mrene, Bratasena?”

 “Kula madosi Tirta Pawitra.”

“Tirta Pawitra anane ning atimu. Atimu sing suci ora kagodha marang hawa nepsu. Dene wujude yaiku aku. Sejatine yaiku jati dirimu.

“Liripun kados pundi?”

“Bratasena, nalika kowe manjing samudra, katerak ombak, kaserang ula, wondene kowe selamet. Kuwi amarga kowe bisa ngendaleni hawa nepsumu. Apa kowe ora ngrasa?”

Bratasena ora bisa celathu sakecap. Langsung sanalika tunduk. Bratasena njaluk wedharan bab margine kasampurnan lan kabahgyane wong urip. Bratasena banjur dikon manjing ana ing Gua Garbane Dewa Ruci. Sayekti Bratasena wis dadi manungsa suci lahir lan batin. Bratasena ayem lan tentrem atine. Kepengin manggon kono selawase nanging ora oleh. Kuwi mau kayata icip-icip. Mengko yen wis tiba wancine, bakal pikantuk kantentreman sing luwih lan langgeng. Bratasena nuli dikon metu saka awake Dewa Ruci.

            Sanalika, lair Bratasena kang suci. Ketemu jati dirining sejati. Sembah sinembah Ngarsaning Gusti. Bratasena, iya Werkodara lair dadi Bimasuci.