Cerita Rakyat

Cerita Rakyat

Cerita rakyat yaiku cerita kang isih lestari manunggal karo anane masyarakat sing kadunungan cerita kasebut. Lestarine cerita rakyat iku gumantung marang kahanane masyarakat sing kadunungan cerita kasebut.manawa masyarakat kasebut isih gelem mersudi lan nguri-nguri mula bakal bisa lestari ana samadyaning masyarakat, ewa semono Manawa masyarakat wis ora gelem nglestarekake mula ora mokal cerita kasebut bakal cures.

Tuladha cerita rakyat :

Mula bukane Pesanggrahan Langenharjo

Kacarita pasanggrahan ing pinggiring Bengawan Sala iku iyasan Gusti Paku Buwana IX salah sawijining nata kang misuwur ing Kasunanan Surakarta. PB IX miyos tanggal 22 Desember 1830 kanthi asma timur BRMG Doeksino pranyata ngatonake kabisan kang ngidapa-edapi wiwit timur. Panjenengane kaloka wasis micara, kajaba sak kuwi panjenengane uga kawentar minangka pujangga agung, ora mung pinter ngrakit tembang nanging uga pinter nembangake.

Kawegigan BRMG Doeksino ora mung winates ing seni budaya wae, panjenengane uga mrisi kabisane ingkang Ramane. BRMG Doeksino kondhang kaloka minangka salah sawijining Pangeran kang gentur laku tapa kanthi cara kungkum ana samadyaning Bengawan, sing dadi kalanganene yaiku ana ing tempuran yaiku papan patemone ilining bengawan, kerep uga sare ana ndhuwur sumur kanthi lemekan papan.

Pakulinan urip prihatin iku kajaba piguna nyedhakake awake marang Gusti Kang Maha Kuwasa lan kawulane, uga kanggo nggayuh kasekten. Mula ora nggumunake Manawa pakulinane kungkum iku terus dilakoninganti BRMG Doeksino jumeneng Nata ing Kasunanan Surakarta.

Ing sawijining dina nalika PB IX nedhenge kungkum ing ilining Bengawan Sala, nata saka Kasunanan Surakarta iku antuk wisik. “He wong sing nagi laku semedi ora mandheg, mangertia menawa sliramu bakal lestari dadi nata menawa sliramu iyasa pasanggrahan.

PB IX kanthi kebaking rasa panuwun kondur ing kedhaton ngabarake anane wisik kang wus katampa. Penggalihe ingkang sinuwun Pakubuwana IX sansaya mantep anggone bakal iyasa pesanggrahan, Panjenengane ora kersa Manawa kadadeyan sing dialami dening Ramane, bali kelakon uga marang salirane, Kanjeng Sinuwun Pakubuwana IX kagungan karsa bisa ngasta pamarentah lan nentremake kawulane kanthi wektu kang suwe. Mula kanggo mujudake apa kang dadi kersane kasebut. Ingkang Sinuwun banjur semedi supaya antuk pituduh papan panggonan kang becik kanggo ngedegake pesanggrahan.

Ingkang sinuwun Pakubuwana IX sabanjurekanthi cara sesidheman jengkar saka kedhaton nalasak ing sauruting Bengawan Sala kanggo ngupadi kedhung utawa papan kang jero kanggo nindakake tapa kungkum. Anggone ngupadi ora ngayawara, Ingkang Sinuwun Pakubuwana IX bisa nemokake kedhung sing jero banget yaiku ing kedhung Nglawu. Ya ing papan iki, ingkang Sinuwun tapa maneh kanthi weninging penggalih meminta sih ingkang Nyipta jagad saisine.

Panyuwunan kang temen-temen, wusanane katarima dening Gusti Kang Maha Kawasa. Ing Kedung iki Ingkang Sinuwun Pakubuwana IX, bali nguwatake niyate enggal-enggal iyasa pesanggrahan lan papane ana ing alas Klajeran.

Adhedhasar wisik kang wus katampa, Ingkang Sinuwun Pakubuwana IX, age-age dhawuh marang para kawulane supaya mbabat alas Klajeran, kanggo ngedegake pasanggrahan. Ingkang Sinuwun temen-temen nindakake amanate ingkang rama lan wisik sing wus katampa, mula nata Surakarta iku mbangun  pesanggrahan kaya dene mbangun keratin cilik. Cakrik wewangunan acakrik wewangunan Jawa, limasan lan joglo sing ngandhut piwulang budaya Jawa lan dikupeng “Jagan” yaiku kalenan kanggo njaga kaslametan. Dening Ingkang Sinuwun Pakubuwana IX, pesanggrahan iku diparingi jeneng “Langenharjo”.

Sujarah wus nyathet, kanthi kasile Ingkang Sinuwun Pakubuwana IX mbangun pesanggrahan jumbuh karo dhawuhe ingkang rama lan wedharing wisik kang katampa, kasunyatan panjenengane bisa jumeneng nata sajroning wektu 32 taun lawase.